Dostępność przestrzenna i czasowa centrów aktywności lokalnej we Wrocławiu jako warunek kształtowania spójności osiedlowej

Łukasz Damurski, Magdalena Olszyna, Jan Zipser

doi:10.37190/arc250114

Streszczenie

Tematem artykułu jest koncepcja spójności osiedli mieszkaniowych (neighbourhood cohesion). Jego autorzy odnieśli się do niej, przyjmując perspektywę przestrzenną i funkcjonalną. Głównym przedmiotem ich badań była dostępność centrów aktywności lokalnej powstających w ostatnich latach we Wrocławiu. Na podstawie przeglądu literatury przedmiotu opracowali definicje dostępności przestrzennej i dostępności czasowej, a następnie przyjęli adekwatne rozwiązania metodologiczne. W dalszej części pracy przedstawili ogólnomiejską analizę 21 CAL, w tym ich rozmieszczenia, struktury i powiązań z zabudową mieszkaniową, terenami zielonymi i obiektami transportu publicznego. Uzyskane wyniki pozwalają na wyciągnięcie konkretnych wniosków na temat charakterystyki centrów aktywności lokalnej i ich roli w kształtowaniu spójności osiedli mieszkaniowych. W szczególności wykazano, że większość centrów aktywności lokalnej pełni węzłowe funkcje w strukturze obsługiwanych osiedli, a bliskość przestrzenna jest kluczowym warunkiem kształtowania spójności na poziomie lokalnym.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.