Kompaktowość polskich terenów zurbanizowanych – metody badań i analiza z użyciem bazy danych CLC

Ewa Szymczyk, Mateusz Bukowski

doi:10.37190/arc250112

Streszczenie

W artykule autorzy przedstawili dynamikę kompaktowości (zwartości) zabudowy miejskiej w Polsce, analizując metody oceny tego zjawiska oraz zmiany zachodzące w czasie. Trzy główne pytania badawcze skoncentrowali wokół metod analizy zwartości, związku pomiędzy wielkością gmin miejskich a zwartością oraz zmian czasowych. Badaniem objęto wszystkie polskie gminy i zanalizowano wybrane miary zwartości w latach 2006, 2012 i 2018. Poprzez ocenę różnych metod analitycznych oraz wykorzystanie danych o użytkowaniu terenu z bazy CORINE Land Cover autorzy zaproponowali nową metodologię monitorowania wskaźników zwartości miast, wspierając tym samym podejmowanie decyzji planistycznych opartych na danych, dążąc do zrównoważonego planowania przestrzennego.

Wyniki ujawniają wzorce i korelacje pomiędzy wielkością miast a zwartością w czasie, wskazując na ogólny spadek zwartości zabudowy w badanym okresie (2006–2018). Wykazano istnienie logarytmicznego związku między wielkością populacji, indeksem zwartości i gęstością zaludnienia obszarów miejskich. Mniejsze miasta cechują się większą zwartością kształtu, ale niższą gęstością, natomiast większe miasta są gęściej zaludnione, lecz jednocześnie bardziej rozproszone. Praca wnosi wkład do stanu wiedzy, wprowadzając i testując metodę oceny zwartości zabudowy miejskiej w różnych typach gmin. Ponieważ dane CLC obejmują cały obszar Unii Europejskiej, metoda ta może być replikowana w każdym państwie członkowskim, umożliwiając dalsze badania porównawcze.

Podgląd pełnego artykułu jest możliwy wyłącznie na większych ekranach.